حانی

همسایگان

خدا در قرآن در آیه 36 سوره مبارکه  نسا  در مورد نیکی به هسایه چنین فرمان داده است: “ وعبدوا الله و لا تشرکوا به شیئاً و بالوالدین احساناً و بذیالقربی و الیتمی والمساکین والجار ذی القربی و الجار الجنب و الصاحب بالجنب و . . .؛ و خدا را بپرستید و چیزی را شریک او نسازید و به پدر و مادر و خویشاوند و یتیمان و بینوایان و همسایه نزدیک و همسایه دور و همنشین و …نیکی کنید.”

همسایه  بر همسایه حقوقی دارد و از آن جمله نیکی کردن به اوست  که  افزایش روزی ، آبادانی  و عمر طولانی ، ورود به بهشت و شمول رحمت الهی از پاداش ان محسوب میشود  .در اهمیت نیکی به همسایه همین بس که رسول خدا (صلی الله و علیه و آله و سلم) فرمود : “یا علی!اکرم الجار و لو کان کافراً ؛ یا علی ! همسایه را گرامی بدار ، گرچه کافر باشد”

سزاوار است مؤمنان افزون بر نیکی و ادب نسبت به همسایگان در خلوت خود برای آنان دعا کنند همچنان که در روایت داریم روزی امام حسن مجتبی (علیه السلام)  وارد اتاق مادر شان ، حضرت زهرا  علیها السلام گردیدند دیدند که مادرشان در حال دعا برای مؤمنان است و برای خویش دعایی نمی نمایند ، جلو آمدند و اظهار داشتند ای مادر ! چرا مقداری هم برای خودتان دعا نمی نمایید؟ حضرت زهرا سلام الله علیها پاسخ دادند :”  یا بنی الجار ثم الدار ؛ ای فرزندم اول همسایه بعد خانه .

 منبع: مستدرک الوسایل،ج5،ص244،ح1